Obrazy Tamara de Lempicka
Tamara Lempicka - sztuka i przyjemności życia.
Życie artystki to opowieść o kobiecie niezwykłej siły i charyzmy, która usiłowała pokonać zarówno własne słabosci, jak i ograniczenia ówczesnych czasów. Konsekwencja, z jaką realizowała swoja artystyczna wizję spowodowała, że na dziesieciolecia została wymazana z leksykonów sztuki modernistycznej. Jedni kochają jej malarstwo, inni nienawidzą. Malarka pod koniec życia wyznała, że spróbowała wszystkiego i że należało to do jej artystycznych obowiązków.
Malowała przede wszystkim portrety znanych osobistości. Wzbudzała kontrowersje juz w międzywojennym Paryżu. Zbyt ""salonowa"" dla artystów awangardy, swoim zachowaniem gorszyła środowiska mieszczańskie. W cielała sie w rolę wzorowej matki i żony, ale po godzinach oddawała sie urokom rozwiązłego życia. Zawsze perfekcyjna, wymazywała niewygodne fakty i daty ze swojego dossier, by wreszcie, pod koniec zycia stac sie nobliwą, uduchowiona baronowa z pedzlem. Oprócz malarstwa, kochała muzykę.Jako podlotek, na balu maskowym w Petersburgu, po raz pierwszy zobaczyła Tadeusza Łempickiego. Miał niezłe widoki na przyszłość, przystojny, pochodził z bogatej rodziny polskich szlachciców, w owej chwili własnie uzyskał tytuł prawnika. Mężczyzna o nienagannych manierach i zniewalającej urodzie, rozkochał Tamarę do szaleństwa. Rok później pobrali się. Po rewolucji październikowej i kryzysie, wyjechali do Paryża, gdzie obowiązek utrzymania rodziny (urodziła im sie córka Katerina), spadł na Tamarę. Kształciła się a nastepnie postanowiła malowac obrazy. Wtedy sytuacja poprawiła się. Tamara nawiązała współprace z Salonami - Jesiennym i Niezaleznym. Oddawała sie bogatemu życiu towarzyskiemu,wiele podrózowała.. Po rozwodzie w Tadeuszem, w 1928r, wyleczona z miłości do niego, poczuła sie wolna, miała ugruntowana pozycję, poczucie bezpieczeństwa i zaproszenie do Ameryki, by namalowac portret narzeczonej milionera Rufusa Busha.
Choc w Ameryce nastąpił kryzys, to jednak obrazy Lempickiej, cieszyły sie duzym zainteresowaniem i ciagle miała zamówienia na obrazy, portrety. Przyzwyczaiła sie do zycia wypełnionego przyjemnosciami i luksusem. Po powrocie z Ameryki, w 1933r, za namowa rodziny, przyjęcła oswiadczyny wielkiego miłosnika jej sztuki, barona Raoula Kuffnera. Mażłeństwo dało artystce poczucie bezpieczeństwa i wartości. Potem wyjechali do Nowego Jorku. Przez wiele lat, obrazy Tamary pokazywały prestiżowe galerie, jednak z czasem przestały się one cieszyć tak dużym zainteresowaniem. Tamara przyjęła więc role nobliwej baronowej. Pokazywała się na bankietach, udzielała charytatywnie. Raoul wkrótce umiera, a Lempickiej, po raz kolejny usuwa się grunt pod nogami, jednak powoli się podnosi. Dużo podróżuje, zajmuje się swoimi wnuczkami, a swój dom ostatecznie odnajduje w Meksyku. Umiera w czasie snu. Jej prochy, zgodnie z ostatnim życzeniem, Kizette (córka) rozsypuje z helikoptera nad kraterem Popocatepetl - wulkanem, który nigdy nie wygasa.
