Obrazy Apoloniusz Kędzierski
Malarz i akwarelista reprezentujący folklorystyczny nurt w sztuce Młodej Polski. Urodzony w 1861 w Suchedniowie, zmarł w 1939 w Warszawie.
Wychowany w Radomiu, warsztatowe tajniki malarstwa poznał dzięki Józefowi Brandtowi, z którym od 1877 spędzał wakacje w jego majątku ziemskim Orońsko. Za radą Brandta, do 1885 pobierał nauki w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego. Wspierany finansowo przez Brandta, od 1886 kontynuował studia w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni N. Gysisa. W 1889 osiadł na stałe w Warszawie; w 1894 zajął pracownię przy ul. Senatorskiej 36, z której korzystał do końca życia.
W 1902 odbył podróż po europejskich krajach zwiedzając Belgię, Francję i Włochy, zatrzymując się w Wiedniu i Budapeszcie. Uczestniczył w życiu artystycznym w kraju: został przyjety do grona członków Towarzystwa Artystów Polskich ""Sztuka"", elitarnego ugrupowania skupiającego najwybitniejszych polskich twórców. Przyłączył się też do grupy Odłam, kontestującej w latach 1910-1911 artystyczny profil ""Sztuki"". Nie zmieniając wypracowanej w okresie modernizmu konwencji obrazowania, usytuował się w latach 1920. na pozycjach konserwatywnych; w 1922 związał się z Pro Arte, ugrupowaniem współdziałającym z Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych, postrzeganym jako ostoja wstecznych i epigońskich tendencji w polskiej sztuce międzywojennej. Był ponadto członkiem Klubu Akwarelistów Polskich (od 1911) i Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości. Swój autorytet artystyczny i organizacyjne talenty wykorzystał jako członek Komitetu TZSP (1894-1896; 1903-1915) Debiut artystyczny Kędzierskiego nastąpił w 1882 w warszawskim TZSP; w 1886 artysta po raz pierwszy prezentował swe prace w krakowskim TPSP. W 1891 jego obraz Astronom Wiejski (Antek astronom) uzyskał w dorocznym konkursie Zachęty III nagrodę; ten sam obraz został wyróżniony w 1893 na wystawie w Chicago i zakupiony do zbiorów muzeum w St. Louis. Za obraz Przesiewanie (1893) Kędzierski otrzymał srebrny medal na Wystawie Krajowej we Lwowie w 1894, a na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1900 - medal brązowy. Duże zespoły swoich prac artysta eksponował w TZSP w Warszawie (1907, 1911, 1912, 1930) i w Poznaniu (1934). W latach 1927-1934 jego dzieła były prezentowane na zagranicznych wystawach organizowanych przez Towarzystwo Szerzenia Sztuki Polskiej wśród Obcych. Większa część jego dorobku artystycznego spłonęła w warszawskiej pracowani podczas działań wojennych w 1944 roku.